JAK SPRAWIĆ, BY PRZEDSZKOLAKI ZACHOWYWAŁY SIĘ W SZKOLE?

1. OCZEKIWANIA WŁAŚCIWE ROZWOJOWO

Nie mogę tego wystarczająco podkreślić. Trzy obszary, w których to się dzieje najczęściej, to: Kiedy oczekujemy, że dzieci będą siedzieć przez długi czas, zwłaszcza gdy zajęcia są skierowane do dzieci starszych. Kiedy zapewniamy zajęcia, które są zbyt daleko powyżej lub znacznie poniżej umiejętności uczniów, oczekując, że uczeń zaangażuje się tak, jakby był szczęśliwie dopasowany. Kiedy tworzymy salę lekcyjną, w której komfort lub cele starszych są wyższe niż dzieci. Kiedy nie szanujemy poziomów rozwoju, indywidualnych zdolności i zainteresowań naszych uczniów i nie stawiamy siebie na pierwszym miejscu, zobaczymy, że pojawią się destrukcyjne zachowania. Zachowanie to komunikacja, a kiedy dzieci nie potrafią powiedzieć „Jestem znudzony”. “To jest za trudne.” „Nie mogę wytrzymać tak długo!” będą reagować na te frustracje za pomocą destrukcyjnych środków.

Kluczowe znaczenie ma ograniczenie do minimum czasu przeznaczonego dla starszych oraz korzystanie z aktywności fizycznej i możliwości wyboru podczas krótkich lekcji skierowanych do starszych. Małe dzieci muszą odnosić sukcesy, a kiedy ustawiamy je na sukces, możemy na tym bazować i pomóc im rozwinąć nowe umiejętności, które pomogą im zachowywać się w szkole.

Nauczyciele muszą nie tylko mieć realistyczne oczekiwania co do zachowania, ale także poświęcić czas na poznanie naszych uczniów i stworzenie nowego programu nauczania, który zaangażuje ich w zapobieganie rozpoczynaniu tego rodzaju reakcji. Zaangażowane dziecko to nasz cel, a droga do tego jest tajemnicą #2.

2. ZABAWNA KLASA I PERSONEL

JAK SPRAWIĆ, BY PRZEDSZKOLAKI ZACHOWYWAŁY SIĘ W SZKOLE

Musisz zapewnić dzieciom wystarczająco dużo czasu na zabawę podczas zajęć, wraz z wolnym wyborem/zajęciami w centrum, które pozwolą dzieciom korzystać z nich w sposób, który może nie być dokładnie taki, jak zamierzałeś, oraz dużo czasu wolnego na zwiedzanie na zewnątrz. To jednak nie wszystko; musisz też bawić się ze swoimi uczniami.

Podczas wolnego wyboru zejdź i graj. Będziesz miał mnóstwo czasu na budowanie rusztowań i ocenianie również podczas zabawy, ale sposobem na poznanie swoich uczniów, dowiedzenie się, co kochają, a czego nienawidzą i co ich podnieca do nauki, jest zabawa. To tutaj budujemy połączenia, a te połączenia bezpośrednio wpływają na zachowanie. Kiedy dziecko ma problemy z zachowaniem w mojej klasie, moim pierwszym lekarstwem jest spędzanie z nim większej ilości czasu.

Wewnątrz i na zewnątrz wiem, że moim zadaniem jest pomóc zrozumieć to, co jest nie tak dla tego dziecka, ponieważ to jest sednem destrukcyjnego zachowania. Mogę nie być w stanie naprawić przyczyny, zwłaszcza jeśli pochodzi ona ze źródła spoza mojej klasy, ale możesz założyć się na to, że będę mógł skuteczniej opowiadać się uczniowi, gdy będę mógł grać, łączyć się i lepiej rozumieć.

3. ŚRODOWISKO INTEGRACYJNE, W KTÓRYM WIEDZĄ, CZEGO SIĘ SPODZIEWAĆ

Dzieci potrzebują granic, a zapewnienie przewidywalnego środowiska jest najbardziej naturalnym sposobem wyznaczania tych granic. Nauczyciele muszą być elastyczni w zakresie harmonogramów, ale surowi w zakresie rutyny. Świetnym sposobem na przekazanie tego jest rozważenie użycia wizualnych harmonogramów, aby pomóc uczniom wiedzieć, czego się spodziewać. Wskazówki werbalne są również korzystne; to naprawdę tak proste, jak podejść do dziecka i powiedzieć: „Kasia po odłożeniu książek zakładamy kurtki i idziemy na plac zabaw”. Może to pomóc uczniom, którzy zmagają się z lękiem i potrzebują pewnej kontroli, aby poczuć kontrolę. Wiedza o tym, czego się spodziewać w następnej kolejności, pozwala dzieciom czuć się bardziej przygotowanymi na zmiany i przejścia oraz eliminuje problemy, gdy próbujesz pomóc 14 dzieciom w założeniu kurtek.

Inną częścią tworzenia odpowiedniego środowiska jest stworzenie klasy, w której każdy uczeń czuje się włączony. Oznacza to zabawki i materiały, które reprezentują ich rodzinę, kulturę domową oraz upodobania i niechęci. Nikt nie spodziewa się, że będzie to idealne pierwszego dnia w szkole, ale posiadanie wielojęzycznych książek, materiałów takich jak lalki i puzzle z dziećmi, które wyglądają jak twoi uczniowie i ich rodziny, oraz jedzenie w znajomej strefie zabaw to dobre miejsca na rozpoczęcie . Lubię też mieć zdjęcia moich uczniów w moim pokoju, które witają ich w szkole pierwszego dnia. Chcę, żeby wiedzieli, że to ich klasa, i oni tu należą.

4. SILNE WIĘZI RODZINNE

To jedna z najtrudniejszych na tej liście, ponieważ nauczyciele nie mają nad nią pełnej kontroli. Chodzi o to, że jako nauczyciele nie możemy kontrolować tego, jak nasi uczniowie przychodzą do szkoły, czy są nakarmieni, odpowiednio ubrani, wypoczęci… ale możemy kontrolować, jak reagujemy na nich, gdy są w naszej klasie, jak przyjmujemy i obejmują ich rodziny i jakich lekcji używamy, aby wzmocnić więzi między domem a szkołą. Stwórz relację z rodzicami w oparciu o pracę zespołową od pierwszego dnia. Poproś, aby w przypadku większych lub nawet drobnych zmian w domu podzielić się nimi z tobą, abyś był bardziej przychylny i przygotowany na zmiany zachowań.

Smutek, niepokój i wiele innych wielkich emocji często objawia się u małych dzieci jako złe zachowanie. Jeśli ty jako nauczyciel wiesz, że dziadek dziecka jest w szpitalu lub że rodzice są w separacji próbnej, możesz być bardziej przygotowany i szczerze mówiąc, zazwyczaj też bardziej cierpliwy. Chodzi o to, że nie dostaniesz tych informacji, jeśli nie masz relacji z rodziną. Jako nauczyciel i rodzic czuję, że stworzenie tego mostu jest w dużej mierze naszą odpowiedzialnością jako nauczycieli.

Komunikacja ma kluczowe znaczenie dla budowania tej relacji i pamiętania, że ​​jesteśmy w tym samym zespole; Cały czas słyszę, jak nauczyciele obwiniają rodziców i odwrotnie, a kiedy obwiniamy się nawzajem, nikt nie pomaga dziecku. Jako profesjonaliści musimy nadawać ton, ustalać oczekiwania i być tymi, którzy wychodzą naprzeciw. Niektóre rodziny nigdy nie cofną się, ale większość zrobi to, a kiedy to zrobią, możecie wspólnie stawić czoła trudnym zachowaniom i wyzwaniom.

5. WYRAŹNE LEKCJE NA TEMAT EMOCJI

Czy naprawdę potrzebujesz lekcji o emocjach? Czy to nie przyczyna i skutek? Bierzesz zabawkę od dziecka; płaczą, uczysz się tego nie robić?

Tak, nie.

Dzieci w wieku przedszkolnym nadal rozwojowo skupiają się na sobie. Widzą świat przez wąską soczewkę, a ich potrzeby i pragnienia są najważniejsze. Dodaj do tego rozwijanie kontroli impulsów i samoregulacji, a cóż, masz małego człowieka, który prawdopodobnie nawet nie zauważy, że Iza płacze, ponieważ wziąłeś jej ciężarówkę, byli skupieni na zdobyciu jej, aby mogli się nim bawić. I tu właśnie wkraczamy. Musimy wyraźnie skoncentrować się na emocjach, poprzez modelowanie, umieszczanie emocji, które odczuwają uczniowie w słowach i poprzez lekcje grupowe. Kiedy dzieci są w stanie lepiej nazwać swoje uczucia, mogą lepiej etykietować innych; kiedy zacząłem robić te lekcje raz na 4-5 lekcji, zauważyłem znaczną zmianę w tym, jak moi uczniowie rozumieli i reagowali na swoje emocje. Ma to kluczowe znaczenie, jeśli chodzi o pomoc dzieciom, które uczą się, jak zachowywać się w szkole.

6. WYPOCZĘCI, WYKSZTAŁCENI I WSPIERANI NAUCZYCIELE

Jednym z największych sekretów radzenia sobie z trudnym zachowaniem jest to, co nauczyciel przynosi ze sobą do szkoły. Przychodzisz wypoczęty? Czy przychodzisz z dobrym zrozumieniem rozwoju dziecka? Może nowsza wiedza na temat traumy i sprawiedliwości? Czy Twoja szkoła wspiera Twój rozwój zawodowy? Czy jadłeś w ogóle coś do jedzenia?

Nie chodzi mi o to, żeby cię zawstydzić, jeśli nie masz żadnego z nich; wielu nauczycieli przedszkolnych wpada w tę rolę i musi samodzielnie rozwijać się zawodowo. Mają niewielką lub żadną kontrolę nad środowiskiem pracy i żyją dzięki kawie. Wiem, bo byłem tam i robiłem to wszystko za minimalną płacę. Kiedy jesteś nieszczęśliwy, przepracowany i zestresowany wiązaniem końca z końcem, trudno jest cierpliwie traktować dziecko, które właśnie przewróciło Twój stół sensoryczny w przypływie wściekłości. Nie osądzam cię. Bycie cierpliwym i zdolność do pomocy jest znacznie łatwiejsze, gdy twoje potrzeby są zaspokojone i jesteś przygotowany na stawienie czoła wyzwaniom związanym z zachowaniem w swojej klasie. Oznacza to, że najpierw założysz maskę, choć dla wielu jest to trudne do zrobienia, musisz to zrobić.

Oto jak to zrobić teraz:

Dbanie o siebie jest niezbędne. Musisz odpowiednio o siebie zadbać. Rozwój zawodowy to podstawa. Dogłębne zrozumienie rozwoju dziecka sprawi, że staniesz się znacznie lepszym nauczycielem i znacznie lepiej radzisz sobie z zachowaniem.